piątek, 24 stycznia 2014

Rozdział XXIII




-Mamo jesteś pewna?- zapytałam a głos mi zadrżał chociaż wcale tego nie chciałam. Nie mogłam się wahać.
-Ali, to ty musisz być pewna- mama przetarła oczy chusteczką. Obie nienawidzimy pożegnań.
-Jestem pewna- powiedziałam, ale nie była to w stu procentach prawda. Nadal nie wiedziałam czy lepiej jechać z Harrym czy zostać w domu. Ale mama i Zuza doradziły mi bym pojechała z nim… Innego zadania był tata, ale tego można się było spodziewać.
-Pewnie, że jesteś- mówiąc to Zuza mocno mnie wyściskała.
-Poza tym wydaje mi się, że to nawet lepiej, że wyjeżdżasz. Jest tyle waszych fotek z wczoraj, jak jesteście w klubie, jak z niego wychodzicie, jak Harry wychodzi stąd w nocy... niedługo rozpęta się piekło i lepiej gdy cię tu nie będzie- wtrąciła się Klaudia.
-Wiem, Harry dzwonił i mówił, że pod hotelem jest tłum fanek dlatego chce wyjechać szybciej a nie wieczorem, tak jak planował. Stwierdził, że zanim dojedziemy do Poznania na lotnisko powinniśmy akurat zdążyć na czas- grymas niezadowolenia wkradł się na moją twarz. Wczoraj nie widziałam żadnych reporterów, nikogo, a dziś rano jestem prawdziwą sensacją. „Harry Styles w Polsce! Przyjechał do Ali! Polka skradła serce gwiazdy One Direction! Harry i Ali! Czy to przyjaźń czy może już kochanie?”
-Ali, nie tylko pod jego hotelem jest zamieszanie, nie wychodziłaś dzisiaj z domu ale uwierz mi, że cała ulica jest zastawiona przez te szumowiny czekające aż zrobią wam pieprzone zdjęcie- powiedziała Zuza gładząc jedną ręką swój zaokrąglony brzuszek co zważając na jej ostrą wypowiedź było dość komicznym widokiem. -Doskonale wiedzą, że Harry tu przyjdzie.
-Może dlatego powinnam zostać?- zapytałam. Nie powinnam zostawiać mojej rodziny, moich bliskich samych. Nie teraz kiedy wszystko się wydało...
-Nie- odezwały się wszystkie naraz.
-To lepiej, że jedziesz. Gdy cię tu nie będzie nikt nie będzie siedział pod twoim domem, nie będą cię tak śledzić- powiedziała Klaudia.
-Przecież w UK też są paparazzi, są zawsze i wszędzie tam gdzie jest Harry- powiedziałam.
-Tak ale w UK nie są tak natrętni jak u nas- zauważyła Klaudia. Podczas mojej nieobecności nieco się zmieniła ale tylko z wyglądu. Obcięła włosy, przefarbowała je na jasny brąz i zmieniła styl malowania się przez co wyglądała jeszcze piękniej niż wcześniej. Jednak poza tym pozostała taka sama: profesjonalna, konkretna ale zabawna, roztargniona, kochana.
-Może masz rację, poza tym mają zakaz zbliżania się do Harrego...
-No właśnie. Uwierz mi, że lepiej będzie jak pojedziesz. Ja nie mówię tego by cię wygonić czy zranić tylko tak będzie lepiej i dla twojej mamy, Zuzy, dla ciebie i wszystkich. Zrobią wam teraz milion zdjęć, zobaczą, że wylatujesz z kraju i nie będą siedzieć pod twoim domem- w byciu sławną naprawdę okropne jest naruszanie mojej prywatności, ale niewybaczalne jest męczenie moich bliskich. Na samą myśl o tym, że muszą się oni użerać z tymi natrętami zrobiłam zbolałą minę.
-A poza tym spędzisz więcej czasu z Harrym! A przecież o to w tym wszystkim chodzi, no nie?- przyjaciółka dźgnęła mnie palcem w żebra. Właśnie za to kochałam Zuzę, zawsze wiedziała co powiedzieć, co zrobić bym się uśmiechnęła.
-Nami się nie przejmuj- powiedziała mama i zaczęła mnie ściskać, dokładnie w tym momencie zadzwonił dzwonek do drzwi a moja rodzicielka się uśmiechnęła. -Otwórz mu Ali.
Wstałam z kanapy, przeszłam przez pokój a gdy z niego wyszłam i wiedziałam, że nie jestem obserwowana przez trzy pary oczu, prawie biegłam by otworzyć drzwi.
-Boże Harry, co ci się stało?!- prawie dostałam zawału gdy zobaczyłam.
-Ciebie też miło widzieć skarbie- powiedział i wszedł do środka, na zewnątrz zostawiając ochroniarza.
-Kto ci to zrobił?!- byłam wściekła, Harry był cały podrapany, nawet jego twarz zdobiły dwie czerwone kreski, na prawym przedramieniu miał skórę zdartą do krwi, jego włosy były całe poczochrane, koszulka miała kilka dziur jednak nie wiedziałam czy sam ich sobie nie zrobił znając jego uwielbienie do dziurawych ubrań.
-Przed hotelem było małe zamieszanie, wiesz jak to jest. Trochę mnie podrapały- mówił to takim tonem jakby nic się nie stało co mnie totalnie zirytowało.
-Koszulkę też ci podarły?
-Tak, ale w sumie teraz wygląda lepiej- uśmiechnął się głupkowato a ja miałam ochotę porządnie trzepnąć go w głowę.
-Chodź do łazienki umyjesz się bo wyglądasz tragicznie- powiedziałam nie kryjąc swojego rozdrażnienia i złości. Ruszyłam w kierunku łazienki ale Harry złapał mnie za rękę i odwrócił w swoją stronę.
-Coś się stało? Nie chcesz ze mną jechać?- chłopak źle zinterpretował moje zachowanie.
-Nie o to chodzi- starałam się brzmieć nieco łagodniej.
-A o co?
-O ciebie- spojrzałam w jego oczy i pierwszy raz chciałam mieć nad nim przewagę. Zawsze kiedy patrzę mu w oczy czuję, że mógłby zrobić ze mną wszystko. Teraz chciałam by było inaczej.
-O mnie?
-Tak o ciebie. Przychodzisz sobie tutaj jakby nic się nie stało i szczerzysz się głupkowato.
-Nie rozumiem o co ci chodzi- Harry wywrócił oczami, wydawał się nico poirytowany moimi słowami.
-Chodzi o to, że to nie jest w porządku, to że one cię tak traktują, drapią a ty przychodzisz tutaj sobie i nie zwracasz na to uwagi, jakby to było normalne. Ale Harry to NIE jest normalne. Nie chcę żeby ktoś cię tak traktował. Martwię się o ciebie.
-Ali, daj spokój, to nic takiego. Właściwie nieco się już przyzwyczaiłem. Kilka zadrapań to nic wielkiego. Od razu przecież nie umrę.
-A co jeśli by cię przewróciły?
-Ale tego nie zrobiły.
-Zadeptałyby cię, na śmierć- Boże, dlaczego on nie rozumie, że nie może pozwalać by tak go traktowały? Dlaczego nie rozumie jakie to niebezpieczne?
-Przesadzasz...- Harry odwrócił wzrok, nie patrzył mi w oczy. -Poza tym co ja mogę? Pamiętasz jak było w Amsterdamie? Byłaś wtedy ze mną. Było z nami kilku ochroniarzy i co? Nic nie mogłaś zrobić- nie wiem czy coś z tego co do niego mówiłam w ogóle do niego dotarło. Miałam wrażenie, że nie, ponieważ gapił się na moje usta, później zaczął bawić się moimi włosami, na koniec spojrzał na mój dekolt i nieco się uśmiechnął.
-Ale Harry, nie o to chodzi. Wkurzyło mnie to, że ty nic sobie z tego nie robisz. Nie przejmujesz się tym. Ja pamiętam jak wtedy się bałam a ty najwyraźniej to olewasz. A nie powinieneś. Jakby coś ci się stało... Po prostu obiecaj mi, że nie będziesz olewał tego typu sytuacji, okej?- starałam się brzmieć zdecydowanie i poważnie, chciałam by Harry zrozumiał jak bardzo się o niego martwię.
-Okej, okej. Koniec kazania?- uśmiechnął się od ucha do ucha, ukazując swoje dołeczki.
-Koniec- nie chciałam urządzać teraz niepotrzebnych scen. Będziemy mieli jeszcze sporo czasu by o tym porozmawiać.
-Mogę teraz pocałować moją dziewczynę na powitanie?
-Nie wiem czy zasłużyłeś- chciałam się z nim jeszcze trochę podroczyć, ale jak zwykle w naszym związku bywało Harry po prostu wygrał i nie czekając na pozwolenie mnie pocałował.
-Teraz lepiej- uśmiechnął się łobuzersko.
-Nie myśl, że ujdzie ci to na sucho. Zrobię ci niezłą awanturkę jak już będziemy sami- w odpowiedzi na moje słowa chłopak zaczął się głośno śmiać.
-Boże! Co mu się stało?!- zapytała moja wstrząśnięta mama.
-Fanki go napadły a on jest na tyle nieodpowiedzialny, że się tym nie przejmuje- wytłumaczyłam mamie spokojniej niż gdy rozmawiałam z Harrym i pociągnęłam go w stronę łazienki.
Po tym jak chłopak się ogarnął, posiedzieliśmy jeszcze chwilę w towarzystwie mamy, Zuzy i Klaudii i musieliśmy zacząć się zbierać. Myślałam, że ciężej przyjdzie mi rozstanie z rodziną ale chyba dzięki obecności bruneta nie było tak źle. Wiedziałam, że chcę spędzać z nim każdą minutę mojego życia. Mama jak zwykle nie mogła się pohamować i płakała. Wyściskała nas- mnie i bruneta. Mój tata, który przez cały czas siedział zamknięty w pokoju i był obrażony na Harrego za to, że "przyjechał tutaj a ja już świata poza nim nie widzę i od razu za nim lecę" wyszedł i wyściskał mnie równie mocno jak mama albo nawet mocniej. Uśmiechnął się do mnie a Harremu podał rękę więc uznałam, że przemyślał parę spraw i zmienił zdanie albo po prostu podsłuchiwał jak wcześniej gadałyśmy, że lepiej będzie jak pojadę. Gdy moje bagaże znajdowały się w samochodzie i już mieliśmy wychodzić Zuzka złapała mnie za rękę i pociągnęła nieco w bok.
-Wiem, że chciałaś pogadać z Niną... Ona jest taka uparta. Jak osioł... Ale wydaje mi się, że... Zresztą proszę, to od niej, prezent urodzinowy dla ciebie. Dała mi go rano jak się dowiedziała, że dzisiaj wylatujesz- dziewczyna wręczyła mi do ręki małe pudełeczko. Otworzyłam je niepewnie. Okazało się, że były w nim muszelki i trochę morskiego piasku. Zawsze gdy któraś z nas jechała nad morze przywoziła reszcie kawałek plaży. Taka była nasza tradycja...
-Powiedz jej, że ją kocham, okej?- starałam się nie rozkleić.
-Ona to wie i chyba trochę żałuje, że tak wyszło ale znasz ją...
-Znam, znam- westchnęłam głośno. Poczułam nagle potrzebę pozostania w kraju, jednak tak szybko jak się pojawiła tak szybko zniknęła gdy tylko usłyszałam głos Harry'ego.
-Ali serio musimy już iść- otworzył drzwi ja uściskałam setny raz mamę i wyszliśmy razem, ramię w ramię, podając się fotografom na srebrnej tacy, wiedząc, że te zdjęcia obiegną cały świat.


***

-Jesteś głodna?- zapytał Harry gdy wsiadaliśmy do jego samochodu, który czekał na nas na lotnisku.
-Szczerze? Jestem mega głodna- zajęczałam jak małe dziecko.
-Okej, to zanim pojedziemy do mnie możemy wlecieć gdzieś i coś zjeść albo wziąć na wynos- mówił i ładował moje bagaże do auta.
-Świetny pomysł!- powiedziałam entuzjastycznie i wsiadłam do samochodu, widziałam fotografów robiących nam zdjęcia gdy czekaliśmy na nasze bagaże więc podejrzewałam, że mimo iż wydaje mi się teraz, że już sobie poszli, pewnie siedzą gdzieś i robią nam zdjęcia dlatego wolałam nie być tak bardzo „na widoku”.
-Mam pustą lodówkę- wsiadł do samochodu i w końcu ruszyliśmy; nadal nie wierzyłam, że to wszystko prawda, że zaraz zobaczę dom Harrego, że jadę z nim samochodem, że cały świat obiegają właśnie nasze zdjęcia z lotniska w Polsce a za parę godzin pewnie wszyscy obejrzą te z Anglii. -To gdzie chcesz jechać? Znam kilka niezłych restauracji, jest 23:38 więc powinny być jeszcze otwarte.
-Tylko się nie śmiej, okej?- szczerze to nie miałam ochoty na próbowanie jakiś wykwintnych dań za Bóg jeden wie ile funtów. Poza tym byłam mega zmęczona, tyle wrażeń w ciągu dwóch dni: urodziny, przyjazd Harrego, wyjście do klubu, nieprzespana noc, rozmyślanie o tym co powinnam zrobić, jechać czy zostać, cała ta podróż do Londynu- to było za dużo.
-Jasne- powiedział poważnie.
-McDonald's.
-Serio?!- zapytał totalnie zdziwiony.
-Serio.
-No to fajnie. Mi tam obojętnie co zjem ale myślałem, że wolisz coś bardziej...
-Nie, chcę frytki z McDonald'sa no i może jeszcze nuggetsy i colę.
-Okej, to weźmy to na wynos, zjemy w drodze do domu.
-Daleko stąd jest twój dom?- zapytałam zmieniając temat.
-Właściwie to tak, ale jest noc więc dostaniemy się tam szybciej bo nie ma korków.
-Fajnie- powiedziałam i ziewnęłam już chyba setny raz w ciągu ostatnich dziesięciu minut, nie miałam siły mówić, oczy mi się kleiły i walczyłam ze sobą by nie zasnąć.
-Nie śpij- Harry położył rękę na moim udzie i lekko się zaśmiał.
-Nie śpię- powiedziałam, ale prawda była zupełnie inna bo zobaczyłam, że stoimy przed budynkiem z wielką literą M i mimo prób przypomnienia sobie jak tutaj dotarliśmy dosłownie w minutę nie mogłam sobie przypomnieć drogi co oznaczało, że musiało mi się przysnąć.
-Idę, chcesz to co mówiłaś? Nuggetsy, frytki i colę?
-Tak, ale colę bez lodu proszę, muszę dbać o gardło- odpowiedziałam i po chwili odprowadzałam bruneta wzrokiem. Czekałam chyba z 20 minut i gdy już myślałam, że sam zaczął smażyć dla mnie te frytki w końcu zauważyłam, że wraca.
-Co tak długo?- byłam dzisiaj strasznie marudna.
-Musiałem zrobić sobie parę fotek- mówiąc podał mi torbę z naszym zamówieniem. Otworzyłam ją od razu i do ręki wzięłam frytki.
-Otwórz buzię- powiedziałam i dałam mu pierwszą frytkę. Jedząc i jednocześnie karmiąc Harry'ego nieco się ożywiłam. Mój organizm dostał porządny zastrzyk z węglowodanów, które zaczęły zamieniać się w potrzebną mi energię. Zanim dojechaliśmy do domu chłopaka zjedliśmy prawie wszystko, zostały tylko dwa ciastka, jeden cheesburger i połowa mojej coli.
-Jesteśmy- zakomunikował Harry po czym nadusił guzik na śmiesznym pilocie a wielka brama zaczęła się rozsuwać. Gdy się otworzyła wjechaliśmy na sporej wielkości brukowany plac rozciągający się przed domem. Nawet nie zauważyłam kiedy chłopak opuścił samochód, tak bardzo pochłonął mnie widok wielkiej willi. -Nie wysiadasz?
-Wysiadam- nagle jakaś niewidzialna gula urosła w moim gardle. Poczułam stres na myśl o spędzeniu z Harrym kilku dni w tak wielkim domu sam na sam.
-Najpierw wejdźmy a później przyjdę po twoje bagaże- chłopak pociągnął mnie za rękę, pokonaliśmy kilka stopni i stanęliśmy przed wielkimi drzwiami. Harry wyciągnął klucze z kieszeni i po chwili weszliśmy do środka. Już na pierwszy rzut oka widziałam, że dom był piękny i wielki. Wszystko było w odcieniach jasnego beżu i brązu. Salon był bardzo nowoczesny a w oczy rzucał się nie tylko ogromny telewizor ale też brak zdjęć i rzeczy osobistych. Wszystko było urządzone z gustem i smakiem jednak było tam dosyć "zimno". Nie miałam szansy by przyglądać się bardziej temu pomieszczeniu bo Harry zaczął się oddalać więc podążyłam za nim. Kuchnia była tak samo wielka jak salon, z wielka lodówą i kuchenką. Połączona była z jadalnią, w której stał ogromny, prostokątny stół. Dziwił mnie fakt, że Harry mieszka sam w tak wielkim domu, że nie ma zdjęć bliskich, że wszystko wygląda jakby było nigdy nie używane. Ten wielki i piękny dom był... był tak jakby bez duszy. Miałam nawet wrażenie, że Harry czuje się w nim obco. Może przez moją obecność ale oprowadzając mnie miałam wrażenie jakby sam do końca nie wiedział gdzie dokładnie jest.
-I co podoba ci się?- zapytał niepewnie.
-Tak jest piękny i taki... duży. Nie jest ci tu samotnie? Ty sam jeden w takim wielkim domu?- miałam nadzieję, że nie zrozumie mnie źle.
-Trochę jest... Nie podoba ci się- zauważył. Nie był zły czy smutny. Po prostu stwierdził fakt.
-To nie tak, że mi się nie podoba. Ja po prostu sama bym tu nie mieszkała. A jeśli już bym mieszkała to zawiesiłabym na ściany jakieś zdjęcia i pewnie rozlałabym sok z czarnej porzeczki na ten piękny kremowy dywan w salonie przez co była by plama, której nie dałoby się sprać...
-Ja tu nie mieszkam- powiedział cicho dlatego nie byłam pewna czy dobrze zrozumiałam.
-Co?
-Ja tu nie mieszkam- powtórzył głośniej.
-Skoro ty tu nie mieszkasz to czyj to jest dom i dlaczego tu jesteśmy?- zapytałam zdumiona. Gdzie on mnie zabrał?
-To jest mój dom ale w nim nie mieszkam. Mam mieszkanie w centrum, dwupokojowe a ten dom to inwestycja na przyszłość. A przywiozłem cię tu bo myślałem, że tak wolisz...
-Że jak wolę?- zapytałam nieco poirytowana. Co on myślał, że wolę willę z basenem? Że lecę na takie coś? Na kasę?
-No, że nie chcesz w małym mieszkaniu… jak mam taki dom...- wydawało mi się czy pan Styles zaczął się jąkać? Co on sobie do cholery myślał?!
-Harry, wydaje mi się, że ty mnie jeszcze tak na prawdę nie znasz skoro myślisz, że zależy mi na twojej kasie.
-Wcale tak nie uważam, ja po prostu... One zawsze naciskały na mnie bym je tu przyprowadził... I tak było wygodnie, nie szperały mi w moich rzecz...- nie dokończył bo mu przerwałam.
-Ja nie jestem jak ONE, może jeszcze nie zauważyłeś!- zabolało wspomnienie o jego byłych, a jeszcze bardziej, że wziął mnie za jedną z nich.
-Wiem, że nie jesteś jak one... Chloe widziała moje mieszkanie ale wolała tu się ze mną spotykać...
-Harry proszę... Nie wspominaj o niej, ja nie jestem taka. Byłeś w moim domu, w moim pokoju, pokazałam ci kawałek siebie a ty... Harry, ty nie chcesz mi pokazać swojego prawdziwego domu, prawda?
-Nie... Chcę, chcę ci pokazać ale już raz się nabrałem...- nie mogłam na niego patrzeć, jak mógł mnie wziąć za nią, jak mógł tak myśleć po tym co przeszliśmy razem, po tym co mu powiedziałam, po tym co mu pokazałam, co przed nim odkryłam? Odwróciłam się od niego jednak on złapał mnie za nadgarstek i przyciągnął do siebie. -Boże, jestem idiotą. Co ja w ogóle pierdolę? Ty nie jesteś taka jak ona. W ogóle nie jesteś do niej podobna, kocham cię najmocniej na świecie i szczerze to nie wiem co sobie myślałem zabierając ciebie tutaj.
-Puść mnie- odepchnęłam go od siebie, dlaczego zawsze kiedy myślę, że jest dobrze on robi coś głupiego? -Myślisz, że lecę na Harrego Stylesa, prawda? Że gdybyś nie był super gwiazdą  nie chiała bym cię? Prawdziwego ciebie? Z twoimi wszystkimi zaletami ale też wadami, których uwierz mi masz sporo? Że chcę twoich pieniędzy?- Harry próbował się wtrącić, ale nie dawałam za wygraną- Że chcę dostawać od ciebie drogie rzeczy, prezenty co tydzień?- chwycił moją dłoń ale ja mu ją wyrwałam- Za taką mnie masz?- kolejny raz złapał mnie za ręką ale tym razem mocniej, tak bym nie mogła go odtrącić, jednak mimo "zniewolenia" fizycznego ja nie zamierzałam przerywać mojej wypowiedzi, która z każdą chwilą była coraz głośniejsza- Za sukę, która cię wykorzysta? Która poleci na twój wielki, wypasiony dom? Która będzie wymuszać na tobie wyjścia do drogich restau- właśnie kiedy zaczęłam się nakręcać Harry przyciągnął mnie do siebie gwałtownie, tak, że wpadłam na jego tors.
-Zamknij się Ali- gdy uniosłam głowę do góry by go wyzwać za takie zachowanie on przycisnął swoje wargi do moich i zaczął mnie całować. Starałam się go odepchnąć, ale nie używałam swojej pełnej siły. Chciałam go odepchnąć a jednocześnie chciałam czuć smak jego ust. Gdy próbował swoim językiem rozchylić moje wargi stawiałam opór. Wiedziałam, że dostaje szału. Puścił moją dłoń, przeniósł swoją rękę na moje biodro i ścisnął je dosyć mocno.
-Zaraz zwariuję- niemal warknął mi do ucha.
-To sobie wari- nie zdążyłam odpowiedzieć bo jego usta znów złączyły się z moimi. Mimo całej złości jaką miałam w sobie nie mogłam mu się oprzeć. Nie mogłam się powstrzymać, chciałam poczuć jego smak tak samo jak on mój. Mimo iż miałam jedną rękę wolną nie próbowałam go już odpychać. Złapałam za jego kark i starałam się przyciągnąć jeszcze bliżej... Po kilku dobrych minutach oderwaliśmy się od siebie. W końcu ja odezwałam się jako pierwsza.
-Nie myśl, że wszystko zawsze załatwisz pocałunkiem- powiedziałam i przejechałam jednym palcem po jego dolnej wardze.
-Czyli się już nie gniewasz?
-Gniewam i to podwójnie a nawet potrójnie.
-Dlaczego potrójnie?
-Po pierwsze myślisz, że jestem suką która leci na two...
-Wcale tak nie myślę- przerwał mi natychmiast.
-Nie przerywaj mi! Myślisz, że lecę na twoją kasę, po drugie pocałowałeś mnie mimo mojego wyraźnego sprzeciwu a po trzecie obiecałam ci awanturę jak będziemy sami a teraz przez to, że mnie pocałowałeś już drugi raz dzisiaj wbrew mojej woli, nie chcę się z tobą kłócić.
-Cieszę się, że odechciało ci się na mnie krzyczeć. A teraz, jeśli chcesz, zabiorę cię do mojego domu.
-A co jeśli mi się nie spodoba?!- powiedziałam głupkowatym głosem a Harry wywrócił oczami. Nie wybaczę mu tego tak łatwo.
-Mogłabyś przestać zachowywać się jak dziecko?
-Yyyyy, chyba nie- odsunęłam się od niego ciągle patrząc mu w oczy.
-W takim razie, możesz zachowywać się jak dziecko w samochodzie?
-Nie wiem.
-W takim razie- nawet nie zarejestrowałam kiedy Harry złapał mnie i przewiesił sobie przez ramię, tak, że zwisałam głową w dół.
-Puść mnie!- wrzeszczałam i wierzgałam nogami.
-Po dobroci nie chciałaś więc użyłem siły- przeszliśmy szybko przez kuchnię i przedpokój gasząc za sobą światła i wyszliśmy na zewnątrz ale Harry nie miał zamiaru mnie odstawić na ziemię.
-Puść mnie! Harry no!
-Nie- był rozbawiony i delikatnie klepnął mnie w tyłek. Jak to możliwe, że przed chwilą byłam na niego zła a teraz sytuacja obróciła się o 180 stopni?
-W takim razie to jest czwarty powód dla którego się na ciebie gniewam.
-Kochanie, oboje wiemy, że kochasz się na mnie gniewać i złościć- powiedział i w końcu postawił mnie przy swoim aucie, po czym kontynuował. -Później musisz się ze mną godzić a to jest kurewsko przyjemne.
-Jesteś głupkiem- zamachnęłam się by go walnąć, ale złapał moją dłoń w swoją i przycisnął mnie do samochodu.
-Nawet nie próbuj zaprzeczać, doskonale wiem, że lubisz to tak samo jak ja.


***

-Chcesz wziąć wszystkie te torby?
-Nie, tylko te dwie. Ale nie będzie głupio jak będziesz jeździł z moimi rzeczami w bagażniku?- w końcu dojechaliśmy na miejsce. Była 2:06 w nocy i oboje byliśmy wykończeni dlatego chcieliśmy jak najszybciej opuścić podziemny parking, w którym się znajdowaliśmy.
-Jutro je przyniosę okej?- zapytał i spojrzał na mnie błagalnie.
-Jasne, a o której musisz wstać?- zapytałam a Harry zamknął bagażnik, po czym ruszyliśmy w stronę windy.
-Sesję mam na 8:00 ale wstać muszę tak o 6:30 bo zanim tam dojadę to godzina minie. Całe szczęście nie będę musiał się czesać ani nic, właściwie mógłbym tam jechać w piżamie bo i tak dadzą mi swoje ciuchy... Tak, jak wstanę o 6:30 to chyba zdążę-gdy wsiedliśmy do windy Harry wcisnął numer 25.
-Nie wyśpisz się...
-Cóż, taki mój żywot. Za to ty możesz spać jutro ile chcesz...- Harry mówił coś jeszcze ale szczerze mówiąc nie słuchałam go. Byłam przejęta tym, że zaraz zobaczę jego dom. Miejsce, w którym mieszka i które w jakiś sposób opowiada jego historię a nie pustą willę, którą pokazał mi godzinę wcześniej. Wiedziałam, że zaproszenie mnie do tego mieszkania jest dla niego równie przejmujące jak dla mnie... Dlaczego się bałam? -Chodź, no chyba, że chcesz sobie pojeździć z góry na dół.
Wyszłam z windy, nie szczędząc Harremu ciętego komentarza i podążałam za nim. Stanęliśmy przed brązowymi drzwiami, które chwilę później się otworzyły a brunet zaprosił mnie do środka. Weszłam pierwsza w zupełną ciemność jednak sekundę później chłopak zapalił światło w przedpokoju. Zamknął za nami drzwi i rzucił klucze na szafkę. Ściągnęłam buty i wzięłam jedną walizkę od Harrego.
-Wejdź dalej- zachęcił mnie a ja weszłam do dużego pokoju, salonu. Był taki... normalny? Na ścianie wisiał wielki telewizor do którego podłączona była konsola do grania, ściany miały kolor kremowy, taki sam kolor miał dywan. Na przeciwko telewizora stała wielka kanapa nad którą wisiał obraz przedstawiający jakieś dziwne bohomazy. Na półkach obok telewizora stały po prawej stronie liczne nagrody, które zdobyli chłopcy, a po lewej chyba z tysiąc płyt. W kącie stała jakaś śmieszna lampa, cała powykręcana z dziwnym zwisającym czymś. Na stoliku leżał stos jakiś papierów a nawet kubek, o którym Harry najwyraźniej zapomniał przed wyjazdem do mnie. Na parapecie stało kilka kwiatków, które były nieco zwiędnięte i prosiły się o kilka kropel wody.
-I jak?
-Widać, że tu mieszkasz.
-Nie podoba ci się?
-Wręcz przeciwnie- uśmiechnęłam się do niego szeroko. Widziałam jak na jego twarzy maluje się ulga.
-Chodź, weźmy te walizki do sypialni, myślę, że to jest miejsce, które powinno nas interesować najbardziej…- zamruczał mi do ucha.
-Jeśli o to chodzi... Ta kanapa wygląda na wygodną... Jestem mała i nie potrzebuję dużo miejsca do spania- uwielbiałam się z nim droczyć.
-Nawet nie myśl o tym, że będziesz spała beze mnie. Chodź- pociągnął mnie za rękę i weszliśmy do jego sypialni, która była jeszcze bardziej "harrowata". Na podłodze leżała para spodni i jakieś koszulki, które po wejściu Harry natychmiast zaczął zbierać, otworzył szafę i wszystko do niej wrzucił nie siląc się by złożyć ubrania w kostkę. Ja jednak bardziej niż na bałagan zwróciłam uwagę na gitarę, która stała w kącie, na całą komodę książek oraz na zdjęcia oprawione w drogie, piękne ramki. Stały one na wielkiej komodzie, część wisiała na ścianie. Mimo iż w pokoju dominowały odcienie szarości, bieli i czerni nie wydawał się on zimny i surowy. Cudowne było też to, że po wejściu do pomieszczenia od razu mogłam wyczuć zapach Harry'ego.
-Ali, jest już późno, wolisz się umyć teraz czy rano?- jego głos przywrócił mnie na ziemię.
-Teraz- nie chciałam kłaść się do łóżka bez szybkiego prysznica.
-Okej, to idź pierwsza.
-Nie, ty musisz wstać rano a ja nie.
-Ale ty jesteś moim gościem...
-No i co z tego.
-Po prostu idź pierwsza, okej?
-Ale...
-Serio, będziemy się o to teraz kłócić?
-Dobrze już idę- powiedziałam zrezygnowanym głosem. Miał rację, nie było sensu się o to kłócić. Otworzyłam wielką torbę, w której powinna być piżama i kosmetyczka. Po chwili poszukiwań zabrałam ze sobą wszystkie rzeczy i poszłam za Harrym, który pokazał mi gdzie znajduje się łazienka co nie było takie trudne do znalezienia bo mieszkanie nie było wcale duże. Gdy weszłam do środka zdziwiła mnie jej wielkość. Była ogromna, większa niż jego sypialnia i patrząc na wielkość całego mieszkania łazienka wydawała się tam nie pasować. Była urządzona w typowo męskim stylu jednak posiadała też wielgachne lustro, które facetowi raczej nie było tak bardzo potrzebne jak kobiecie. Do tego posiadała zarówno prysznic jak i wannę. Jedyną rzeczą, która mnie zmartwiła było to, że łazienka nie zamykała się na klucz i właściciel tego mieszkania z łatwością mógł wejść w każdej chwili np. gdy będę naga. Odgoniłam od siebie tę myśl i zaczęłam się rozbierać. Harry był zmęczony i raczej nie w głowie mu teraz tego typu rzeczy. Weszłam pod prysznic i odkręciłam wodę. Początkowo nie chciałam myć włosów, ale nie mogłam się oprzeć i zrobiłam to w ekspresowym tempie. Następnie dokładnie wytarłam się ręcznikiem, ubrałam piżamkę, zmyłam resztki makijażu, wyszorowałam zęby i zabrałam swoje rzeczy. Postanowiłam, że krem nałożę jak Harry będzie się mył. Nie chciałam blokować łazienki, skoro biedny musiał wstać tak wcześnie rano.
-Już- zakomunikowałam gdy weszłam do kuchni, w której Harry pił mrożoną herbatę.
-Wow, szybka jesteś...- powiedział i zmierzył mnie od góry do dołu zatrzymując wzrok na moich piersiach. Przez materiał piżamy przebijał się niepewnie kształt moich sutków. Na ten widok Harry oblizał językiem dolną wargę i łobuzersko się uśmiechnął.
-Ej!- uderzyłam do ręcznikiem i skrzyżowałam ręce na piersiach tak by nie mógł się na nie gapić. -Idź się lepiej myć skoro musisz już iść spać.
-Wiesz może nie muszę...- powiedział uwodzicielsko jednocześnie zbliżając się do mnie niebezpiecznie blisko. -Może moglibyśmy COŚ porobić... Wiesz chyba o co mi chodzi...
-Zboczeniec!- krzyknęłam i odepchnęłam go od siebie. -Idź się myć.
-Ale może jednak...
-Styles marsz do łazienki!- mimo iż starałam się zachować powagę nie wytrzymałam gdy zobaczyłam jego zbolałą minę. Zanim Harry wszedł do łazienki otwierał i zamykał od niej drzwi jeszcze chyba z 20 razy i robił głupkowate miny. Gdy w końcu poszedł się myć nie za bardzo wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Nie chciałam iść do jego łóżka i się tak po prostu położyć. Wydało mi się to dziwne. Postanowiłam więc bliżej przyjrzeć się kuchni, która była mała ale wyposażona w wiele sprzętów poza podstawową lodówką, kuchenką i czajnikiem. Na blacie stał ekspres do kawy, mikrofala, dwa tostery, blender... Zauważyłam też wielką zmywarkę. Szafki były z ciemnego drewna i idealnie komponowały się z beżowymi wykończeniami. Gdy już wszystko dokładnie się obejrzałam, napiłam się wody i wyszłam z kuchni gasząc za sobą światło weszłam do jego sypialni, zapaliłam małą lampkę, która stała na szafce obok łóżka i schowałam moje ciuchy do walizki. Następnie zaczęłam kremować twarz, posmarowałam balsamem nogi, rozczesałam splątane włosy. Spojrzałam na komórkę była już 2:34. Podeszłam do wielkiego okna i zaparło mi dech w piersiach. Widok z 25 piętra w nocy był niesamowity. Londyn wydawał się taki... tętniący życiem, mimo iż był środek nocy.
-Myślałem, że będziesz już spała- byłam tak skupiona na podziwianiu widoków, że nie usłyszałam gdy Harry wszedł do środka. Podszedł do mnie, odgarnął z szyi moje mokre włosy i mnie pocałował, najpierw w ramię, później w szyję.
-Pięknie tu- powiedziałam zmęczona.
-Dlaczego jeszcze nie śpisz?- zapytał a ja odwróciłam się w jego stronę. Wyglądał cudownie, kochałam jak miał mokre włosy. Nie widziałam już tych dwóch czerwonych kresek, które zrobiła mu jakaś fanka. Może to przez to, że w pokoju panował półmrok?
-Czekałam na ciebie- wspięłam się na palce, chwyciłam jego koszulkę i przyciągnęłam do siebie po czym pocałowałam go w usta. Uśmiech jakim mnie obdarzył był tak cudowny i błogi, że jeśli miałabym umrzeć w tej chwili i zapamiętać tylko jedną, jedyną rzecz z całego życia, chciałabym pamiętać właśnie ten moment, tę chwilę, ten uśmiech… Harry pociągnął mnie w stronę łóżka, odgarnął kołdrę i wskazał dłonią bym się położyła. Gdy to zrobiłam ułożył się obok mnie. Chwilę leżeliśmy wpatrzeni w siebie ciągle nie dowierzając, że leżymy razem w jego łóżku, w jego mieszkaniu. Czułam, że nie zasnę bo potrzeba gapienia się na mój osobisty cud świata była tak silna, że nie mogłam oderwać od niego wzroku dlatego podarowałam mu ostatniego buziaka i odwróciłam się w drugą stronę. Harry zgasił lampkę i przyciągnął mnie do siebie najbliżej jak się dało. Poczułam jego ciepłą dłoń na brzuchu, jego nogę, która wplątała się w moje.
-Dobranoc skarbie- powiedział w moje włosy.
-Dobranoc-wyszeptałam i nawet nie poczułam kiedy odpłynęłam w nieznane w ramionach mojego ukochanego.




Hej :) Jak wam mija początek weekendu? Macie już ferie? Ja niestety jeszcze nie :( mam masę spraw na głowie dlatego następny rozdział pojawi się nie wcześniej niż w niedzielę za tydzień, o ile nie później :( Mam nadzieję, że rozdział wam się spodobał :) w sumie za dużo się w nim nie dzieje :) Do Ady: specjalnie nie wspominałam w tamtym rozdziale o Ninie by zrobić to w tym :) Jeśli chodzi o maile i D. to one wcale nie zniknęły i pojawiły się w tamtym rozdziale :) musiałaś to przegapić (nie tylko Ty jedyna :P) oto dowód: "Byłam na cmentarzu, u babci, jakiś paparazzi mnie śledził, zrobił kilka fotek a później zobaczyłam zmyślone fakty o tym, że poszłam na grób babci na pokaz, dla szpanu. Później odczytałam maila jednego, następnego... Do któregoś z nich dołączone było  zdjęcie Harrego, uśmiechniętego, poszedł na imprezę jak ja wyleciałam do domu, dokładnie tego wieczora..." Powiedziałam, że nie tylko Ty jedyna tego nie wyłapałaś bo Harry też nie wyłapał tego jak Ali mu o tym wspomniała podczas tej ich nocnej rozmowy kiedy opisywała mu swoje uczucia: "(...)Chciałam do ciebie zadzwonić albo chociaż napisać ale byłam zbyt dumna? Nie wiem czy dumna to dobre określenie ale nie chciałam zwracać się do ciebie o pomoc. Zraniłeś mnie. Później przeczytałam tego maila, i jak zwykle czułam jak się kurczę... Zobaczyłam twoje zdjęcie.(...)" -to jest fragment. Harry go nie wyłapał, przejął się tym, że Ali poczuła się zraniona jego zdjęciami itp...
Jak zwykle dziękuję kochanej Marzenie i już wyżej wspomnianej Adzie :)
Cóż, myślę, że ten rozdział mogłam napisać już wcześniej ale przecież była AKCJA na TT!!! :D Szkoda, że nie mogłam tweetować tak dużo jakbym chciała ale dostałam limit a na swoje usprawiedliwienie mam to, że byłam u obu babć (u jednej w sobotę, u drugiej w niedzielę) w związku z ich świętem :) To by było na tyle :) przepraszam za błędy ortograficzne i stylistyczne ale musiałam napisać ten rozdział dzisiaj w ekspresowym tempie i nie chciało mi się go sprawdzać (leniwa ja :P).
PS I LOVE YOUUUU <3

5 komentarzy:

  1. A więc tak.. Rozdział jest cudowny, jak zwykle. Naprawdę mogłabyś coś w końcu zepsuć, bo ja już nie wiem , jak mam Cię chwalić! :P
    Jeśli chodzi o te wiadomości, to w końcu sama do tego doszłam, ale nie chciałam pisać znowu "PS" i spamić Ci kilkoma komentarzami pod rozdziałem xD Ostatni rozdział czytałam na telefonie trochę rano podczas śniadania, trochę w trakcie jazdy autobusem do szkoły, pod klasą od polaka z koleżanką za uchem krzyczącą, że mój kolega to idiota i chyba włamał jej się na fb i na polskim omawiając Makbeta :D Więc nie mogłam się skupić aż za bardzo, dopiero jak wróciłam do domu to najpierw skomentowałam, a potem przeczytałam raz jeszcze i do mnie trafiło :) Ciekawa jestem, co się wydarzy, kiedy Harry będzie już świadomy, że Ali dostaje takie listy... Naprawdę, moja ciekawość zżera mnie od środka xD
    Ok, właśnie staram się skupić na napisaniu sensownego komentarza dotyczącego tego rozdziału, ale moją głowę ciągle zajmuje myśl o nieskazitelnym licu Lou xD
    Dobra już się ogarniam i wracam do rozdziału :)
    Reakcje taty Ali na Harry'ego przypominają trochę reakcje mojego wujka, na chłopaka kuzynki. Serio, mam jakieś deja vu. W sumie się nie dziwie Ali to zawsze będzie jego mała córeczka, a on się musi ją teraz dzielić i niestety dostaje jej mniej niż Harry :(
    Jestem z tobą panie Tato :) OMG! CO JA TU PISZĘ!! Gdyby on dostawał tyle co Harry to było by chore!!! Pedofilia, kazirodztwo i pewnie molestowanie seksualne! O.o Jestem przerażona moim tokiem myślenia XD

    OdpowiedzUsuń
  2. Ja to nawet lubie te ich sprzeczki :) Są zabawni, chociaż Ali zaczyna działać mi czasami na nerwy tymi jej humorami, jakby ciągle miała okres, to często przyznaje jej racje :)
    Jeju! Naprawdę tyle się nagle dzieje, że nie pewnie znowu będę siedzieć ponad godzinę nad komentarzem xD
    Ada! Skup się!
    A no i to ich godzenie też jest fajne :D
    Paparazzi to jak zwykle szumowiny, nic się pod tym względem nie zmienia -.- Ale jak mogłaś obrazić POLSKIE fanki?! Ok, patrząc na zachowanie paru takich, które zaobserwowałam na premierze TIU jestem w stanie pojąć o co Ci chodziło i wybaczyć :) Po za tym piszesz fanki, a nie Directioners :D
    Jezu!!! Czemu Harry musi być czasami czyt. często takim idiotą!!!! Wrrrrr........ Ech....
    Serio? No proszę cię Harry, myślisz, że Ali potraktowałaby Cię, jak ta głupia jędza?! No właśnie! Ogarnij się chłopie!!!
    Mama kupiła mi moje ulubione herbatniki *.*
    Wróć..
    Harry, jeszcze raz zrobisz z siebie takiego debila to Ci z dupy wyrwę te twoje sarnie nóżki, ok?
    Plus słońce ogarnij się! Jesteś napalony jak gimbus, który właśnie dowiedział się co to seks!! Rozumiem, że na dworze zimno i trzeba się jakoś rozgrzać, ale może lepiej zainwestuj w drewno na opał? Jeszcze się Ali przestraszy i ucieknie. Miało być POWOLI!
    McDonald!!! Zjadłabym frytki... Kur Dę.

    OdpowiedzUsuń
  3. Przeraża mnie to co wypisuje w tym komentarzu xD Cała moja nienormalność wychodzi na jaw :D
    Pisanie komentarzy, jest fajne, bo czuje się, jakbym do Ciebie gadała, a Ty słuchasz i się śmiejesz (mam nadzieje, że moje wypociny potraktujesz jako zabawne xD Spokojnie, badam się regularnie, mam wtyki i szkolnej pani pedagog :P) Wow, pisanie komentarzy jest jak rozmowa z moją siostrą.. Ja gadam, ona udaje, że jestem normalna. Tęsknię za nią... Pojechała sobie na studia :( Trudnoo...
    Zaczynam schodzić na naprawdę nie istotne tematy...
    Wracając do opowiadania (znowu) to trochę mi tęskno za resztą chłopaków :( Hlip, hlip..
    A tak w ogóle to zauważyłam, że skupiasz sie głównie na Harrym i Niallu ( zawsze mam problem z odmianą ich imion, a jest już późno i nie chce mi się sprawdzać XD) Nie, że mam coś przeciwko, ale marzy mi się jakaś fajna scena z całą piątką w roli głównej :D
    (Nie ja nic nie sugeruje :P)
    Nie napisałam o Ninie! Zapomniałam! A więc piszę... Ona powinna tam przyjść i powinny się pogodzić!! No kurcze spieczone, jak Harry w Australii!!! Miał być płacz, rozmowa, wybaczenie sobie wszystkiego i PRZYJAŹŃ FOREVER!!! A tak na marginesie, to uwielbiam imię Nina :)
    Emm... Pozwól, że Cię zacytuje... "musiałam napisać ten rozdział dzisiaj w ekspresowym tempie" Serio? Jakim cudem napisałaś taki rozdział w ekspresowym tempie!? Ja ten komentarz piszę już nie wiem ile czasu! Jestem pod wrażeniem, chylę swoje lico xD
    Dobra koniec psot!
    Naprawdę to nie ja to mój mózg!
    Kooooochaaammm Cię bardzo, za to, że piszesz to wspaniałe opowiadanie i mówisz, że lubisz moje komentarze, pamiętaj o tym jak przeczytasz ten xD
    Ściskam cię tak mocno, jak kopią piłkę w poważnym brytyjskim footbollu :D
    Przepraszam za błędy, ale już nie chce mi się sprawdzać, po za tym wiem, że czekasz na komentarz :)
    Adrianna.

    OdpowiedzUsuń
  4. Super rozdział! Boże błagam o jakąś scenę +18 :D nie to żebym była zboczona czy coś ale martwię się już o Harrego :D Chociaż może jednak nie... Głupi myślał że Ali jest jak Chloe?? Czekam na next'a!

    OdpowiedzUsuń
  5. Hej:)
    Na początku chciałabym Cię przeogromnie przeprosić, że dopiero teraz komentuje ten cudny rozdział. Ostatnio trochę mnie wnerwił tablet, i nie chciałam na nim komentować, a nie nie maiłam czasu na włącznie komputera, bo korzystam z ferii i leniuchuje z książką w ręku. Książkę, która ma ponad 300 stron potrafię przeczytać w dwa dni:) i do tego inne obowiązki w domu + pies, który się rozchorował. Dobra kończę przynudzać
    Jeszcze raz na prawdę przepraszam...
    Dyskusja czy Ali powinna jechać z Harrym do Londynu, czy nie. Według mnie to z jednej strony tak, żeby paparazzi nie męczyli już jej rodziny, a z drugiej takie pożegnania kiedy nie wie się kiedy następnym razem się odwiedzi rodzinę tez jest niezwykle trudne.
    Kiedy czytałam fragment, gdy Harry przychodni podrapany i wogule do domu Ali to normalnie mi serce stanęło! Jak fanki mogły tak postąpić tylko dlatego, by zatrzymać swojego idola w swoim kraju! Jeszcze te wstrętne paparazzi, wszędzie wejdą! Harry nie zdaje sobie sprawy, w jak niebezpiecznej sytuacji się znalazł!
    Dobrze, że choć trochę Ali z Zuzą dążą do pogodzenia się! Kłótnia z przyjaciółką to okropna sprawa!
    Nie wiem dlaczego Harry się tak bardzo zdziwił, przecież każdy ma ochotę raz za czasu coś zjeść w McDonaldzie.
    Mała kłótnia w 'domu' Harrego, który okazał się nie być jego domem mnie wnerwiła, faceci potrafią być tacy naiwni, oprócz tego, że myślą tylko o jednym, chyba wiesz co mam na myśli, to jeszcze myślą, że każda kobieta woli luksusy! A nam wystarczy małe mieszkanko, bo nie ważne, jaki duży jest dom, ale to jaka w nim panuje atmosfera! Atmosfera, w której się czuje, że w tym domu mieszka , ktoś kogo się kocha i to na prawdę jego mieszkanie, choćby było zabałaganione! A potem próbują to wszystko odkręcić pocałunkami, ale po to są związki by się kłócić i godzić na przemian.
    To jak Ali opisała mieszkanie Harrego wyglądało w mojej głowie jak po prostu mieszkanie mężczyzny. W salonie było mniej więcej ogarnięte, ale już w sypialni... Ale cóż tacy właśnie są faceci, ich nigdy nie zrozumiesz.
    Łazienka w mieszkaniu Harrego, w której masz się kąpać to dość ryzykowny pomysł, ale przynajmniej był zmęczony. Zawsze jest lepiej zasypiać w ramionach ukochanego, niż samemu, to na pewno!
    Rozdział jest cudowny! Między Harrym i Ali jeszcze trochę drogi, ale już mniej niż na samym początku, z czego się niezmiernie ciesze! Czas nikogo nie rozpieszcza, a szkoda, ale ok. Takie życie, trzeba przywyknąć. Dziękuje Ci za ten rozdział! Kocham Cię i gorąco pozdrawiam!
    Marzena ze Śląska

    OdpowiedzUsuń